اگر در زندگی پیشرفت نمی کنید، وقت آن رسیده که با این 7 عادت خداحافظی کنید!

عادت هایی که مانع پیشرفت در زندگی اند: افرادی که به دنبال پیشرفت در زندگی اند، اغلب در حال بررسی عادت هایی هستند که ما را در زندگی عقب نگه می دارند. گاهی عادت ها ممکن است که در این زمینه مقصر باشند؟ در این مقاله، هفت عادت را به اشتراک می‌گذارم که اگر می‌خواهید به جلو بروید، ممکن است لازم باشد با آنها خداحافظی کنید. با عادت هایی که مانع پیشرفت در زندگی اند همراه باشید.

عادت هایی که مانع پیشرفت در زندگی اند

مقاله امروز در مورد سرزنش کردن خود نیست، بلکه برای درک آنچه به شما خدمت نمی کند و انتخاب آگاهانه برای تغییر است. بیایید شروع به باز کردن این عادت ها کنیم. هنگامی که آنها را شناسایی کردیم، می توانیم اقداماتی را برای جایگزینی آنها با مواردی انجام دهیم که واقعاً از رشد شخصی و حرفه ای ما حمایت می کند. مهمترین عادت هایی که مانع پیشرفت در زندگی اند عبارت است از:

عادت به مقایسه مداوم

معمول است که به دیگران نگاه کنیم و موفقیت خود را با موفقیت آنها بسنجیم، اما این عادت می تواند پیشرفت ما را به طور جدی متوقف کند. وقتی دائماً خود را با دیگران مقایسه می کنیم، به راحتی اهداف، نقاط قوت و دستاوردهای خود را از دست می دهیم.

این نه تنها عزت نفس ما را پایین می آورد، بلکه می تواند ما را به انتخاب هایی سوق دهد که با نیازها و آرزوهای شخصی ما همسو نیستند.

به جای تمرکز بر کاری که دیگران انجام می دهند، سعی کنید تمرکز را به خودتان برگردانید: دستاوردهای خود را جشن بگیرید، مهم نیست که چقدر کوچک به نظر می رسند، و اهداف خود را تعیین کنید و با سرعت خود در جهت رسیدن به آنها تلاش کنید.

به یاد داشته باشید، سفر هر کسی منحصر به فرد است و مهم است که مسیر خود را بدون گرفتار شدن در کارهایی که دیگران انجام می‌دهند، پاس بدارید. همانطور که کارل راجرز روانشناس مشهور زمانی گفت: “تنها فردی که تحصیل کرده است کسی است که یاد گرفته است چگونه یاد بگیرد و تغییر کند.” بیایید این حکمت را به دل بگیریم و بیشتر بر رشد شخصی خود تمرکز کنیم تا اینکه آن را با دیگران مقایسه کنیم.

عادت به خودگویی منفی

ما اغلب تندترین منتقدان خود هستیم. نمی‌توانم به شما بگویم که چند بار خودم را گرفتار کرده‌ام که در یک حلقه از خودگویی منفی گیر کرده‌ام، خود را به خاطر اینکه به اندازه کافی خوب، به اندازه کافی باهوش یا به اندازه کافی موفق نیستم سرزنش کرده‌ام.

اما نکته اینجاست: خودگویی منفی به رشد ما کمک نمی کند. این فقط ما را در همان مکان گیر می کند و باعث ایجاد احساس بی ارزشی و شک به خود می شود. چند سال پیش، تلاشی آگاهانه انجام دادم تا خودگویی منفی خودم را به چالش بکشم. هر بار که یک فکر توهین آمیز به ذهنم خطور می کرد، آن را با یک چیز مثبت مقابله می کردم.

آسان نبود، اما با گذشت زمان، این تمرین به من کمک کرد تا رابطه دلسوزانه تری با خودم ایجاد کنم. نحوه صحبت ما با خود مهم است. تلاش برای جایگزینی خودگویی های منفی با جملات تاکیدی مثبت می تواند دنیایی از تفاوت در رشد شخصی و حرفه ای ما ایجاد کند.

عادت چسبیدن به نفس

وقتی صحبت از پیشرفت در زندگی به میان می آید، نفس ما می تواند بزرگترین دشمن ما باشد. اغلب ما را تدافعی می کند، در برابر تغییرات مقاوم می شود و ما را از درس گرفتن از اشتباهاتمان باز می دارد. وقتی نفس خود را رها می کنیم، خود را به روی تجربیات، ایده ها و بازخوردهای جدید باز می کنیم.

ما برای تغییر و رشد بازتر می شویم. ما یاد می گیریم که با حداکثر تاثیر زندگی کنیم و اجازه ندهیم که نفس ما مانع پتانسیل ما شود. پیشرفت از یادگیری و رشد حاصل می شود و اینها تنها زمانی امکان پذیر است که ما باز و پذیرا باشیم. همانطور که آموزه های بودایی نشان می دهد، رها کردن نفس ما می تواند گامی قدرتمند به سوی این گشودگی باشد.

عادت به دوری از ناراحتی

این طبیعت انسان است که راحتی را بر ناراحتی ترجیح دهد. با این حال، تحقیقات در روانشناسی نشان می دهد که خارج شدن از منطقه راحتی ما برای رشد شخصی بسیار مهم است. اجتناب از ناراحتی اغلب ما را به ماندن در شرایط آشنا سوق می دهد، حتی زمانی که آنها به ما خدمت نمی کنند.

این عادت می تواند منجر به رکود شود و ما را از رسیدن به حداکثر توان خود باز دارد. از سوی دیگر، در آغوش کشیدن ناراحتی می تواند منجر به تجربیات جدید، یادگیری و رشد شود. این در مورد پذیرش چالش‌ها، امتحان کردن چیزهای جدید و فراتر رفتن از محدودیت‌های درک شده‌مان است.

روانشناسان اغلب از آن به عنوان “اضطراب مطلوب” یاد می کنند، حالتی از استرس قابل کنترل که می تواند ما را به سمت رشد و موفقیت سوق دهد. دفعه بعد که در مواجهه با یک چالش جدید احساس ناراحتی کردید، به جای اینکه از آن دوری کنید، آن را به عنوان نشانه ای از رشد در آغوش بگیرید.

عادت همیشه “بله” گفتن

برخلاف تصور رایج، همیشه گفتن “بله” در واقع می تواند پیشرفت شما را خفه کند. در حالی که به نظر می رسد مفید یا سازگار هستید، موافقت مداوم با همه چیز می تواند به تعهد بیش از حد، استرس و عدم تمرکز بر اهداف خود منجر شود. یادگیری «نه» گفتن در مواقع ضروری یک عادت حیاتی برای رشد شخصی است.

این به شما اجازه می دهد تا حد و مرزها را تعیین کنید، زمان خود را به طور موثر مدیریت کنید و بر آنچه واقعا برای شما مهم است تمرکز کنید. این به معنای رد کردن هر درخواست یا فرصتی نیست.

در عوض، این در مورد ارزیابی هر موقعیت و تصمیم گیری آگاهانه است که با اولویت ها و ظرفیت شما هماهنگ است. گاهی اوقات کمتر، بیشتر است. با نه گفتن به چیزهایی که به رشد شما کمک نمی کند، به پیشرفت خود بله می گویید.

عادت به تعویق انداختن کار

به تعویق انداختن کارها و تصمیمات ممکن است بی ضرر به نظر برسد، اما به تعویق انداختن می تواند به یک مانع بزرگ در مسیر پیشرفت ما تبدیل شود. وقتی کارها را به تعویق می اندازیم، فقط وظایف را به تعویق نمی اندازیم. ما همچنین فرصت‌ها را از دست می‌دهیم، استرس غیرضروری ایجاد می‌کنیم و از رسیدن به اهدافمان جلوگیری می‌کنیم.

برای غلبه بر اهمال کاری، درک علت اصلی آن مهم است. اغلب، از ترس ناشی می شود: ترس از شکست، ترس از موفقیت یا حتی ترس از تغییر. زمانی که این ترس را پذیرفتیم، می توانیم برای مقابله با آن گام برداریم و به جلو برویم.

این می‌تواند شامل تقسیم وظایف به بخش‌های قابل مدیریت، تعیین ضرب‌الاجل‌های مشخص یا جستجوی پشتیبانی در صورت نیاز باشد.

عادت به ماندن در گذشته

نگاه کردن به گذشته زمانی می تواند مفید باشد که از اشتباهاتمان درس بگیریم، اما زمانی که به فکر کردن دائمی به شکست ها یا پشیمانی های گذشته تبدیل شود، مانعی برای پیشرفت ما می شود. من ساعت های بی شماری را صرف نشخوار تصمیمات گذشته کرده ام و به این فکر کرده ام که اگر مسیر دیگری را انتخاب می کردم چه می شد.

با گذشت زمان، متوجه شدم که این به رشد من کمک نمی کند. این فقط مرا در چرخه‌ای از پشیمانی و شک به خود نگه می‌داشت. وقتی به گذشته می پردازیم، زمان حال را از دست می دهیم و اغلب در برنامه ریزی برای آینده شکست می خوریم.

مهم است که تجربیات گذشته خود را بپذیریم، از آنها یاد بگیریم و سپس آنها را رها کنیم. ما نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم، اما می توانیم از آن درس بگیریم و از آن درس ها برای شکل دادن به آینده خود استفاده کنیم. بیایید کمتر روی آنچه پشت سرمان است و بیشتر روی آنچه در پیش است تمرکز کنیم. به هر حال، زندگی رو به جلو زندگی می شود، نه به عقب.

سخن پایانی

همانطور که ما در زندگی سفر می کنیم، عادت های ما اغلب به بلوک های سازنده روال روزانه ما تبدیل می شوند. آنها می توانند ما را به جلو سوق دهند یا ما را عقب نگه دارند. زیبایی این است که ما این قدرت را داریم که انتخاب کنیم چه عادت هایی را می خواهیم پرورش دهیم و چه عادت هایی را ترک کنیم.

پیشرفت همیشه به معنای ایجاد جهش های بزرگ یا تغییرات شدید نیست. گاهی اوقات، این در مورد شناسایی آن عادت های کوچک و در عین حال تأثیرگذار است که ما را عقب نگه می دارند و تصمیمی آگاهانه برای تغییر آنها می گیریم.

همانطور که در مورد این هفت عادت فکر می کنید، لحظه ای از خود بپرسید: آیا آنها به رشد شما کمک می کنند یا مانع آن می شوند و امروز چه قدم های کوچکی برای رها کردن آنها می توانید بردارید؟ به هر حال، زندگی ما نه تنها توسط تصمیمات اصلی که می گیریم، بلکه با انتخاب های روزمره که اغلب نادیده می گیریم، شکل می گیرد.