اگر دیگران شما را جدی نمی گیرند، وقت آن رسیده که این 7 رفتار را کنار بگذارید!
رفتارهایی که شما را کم ارزش می کنند: اگر از بدیهی انگاشته شدن خسته شده اید، وقت آن رسیده است که با این ۷ عادت خداحافظی کنید. آیا تا به حال این ضرب‌المثل را شنیده‌اید که «من زیادی خوبم به نفع خودم»
بسیاری از ما می‌توانیم با این جمله ارتباط برقرار کنیم. شاید حتی همین حالا سرتان را به نشانه تأیید تکان می‌دهید. اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید که “زیادی خوب بودن” چه تأثیری بر زندگی‌تان دارد؟
بیایید یک حقیقت ساده را بپذیریم:
مرزی باریک میان مهربانی واقعی و تبدیل شدن به کسی که دیگران بدون قدردانی از او استفاده می‌کنند، وجود دارد. اگر بارها احساس کرده‌اید که دیگران شما را نادیده می‌گیرند یا قدر زحمات‌تان را نمی‌دانند، وقت آن رسیده است که برخی از عادت‌های خود را مرور کنید. در ادامه رفتارهایی که شما را کم ارزش می کنند را بررسی کرده ایم.
رفتارهایی که شما را کم ارزش می کنند
گاهی، رفتارهایی را در پیش می‌گیریم که به دیگران این پیام را می‌رساند که نادیده گرفتن ما اشکالی ندارد. اگر از اینکه مثل یک “فرش خوش‌رفتاری” برای دیگران شده‌اید خسته‌اید، حالا وقت آن است که این الگوها را کنار بگذارید.
بیایید نگاهی به این ۷ عادتی بیندازیم که باید با آنها خداحافظی کنید. رفتارهایی که شما را کم ارزش می کنند!
همیشه گفتن «بله»
آیا هر بار که کسی از شما درخواستی دارد، بدون فکر «بله» می‌گویید؟
در حالی که کمک کردن و حمایت از دیگران کار ارزشمندی است، اما اگر همیشه با هر خواسته‌ای موافقت کنید، دیگران ممکن است این را حق مسلم خود بدانند. کم‌کم، انتظار خواهند داشت که شما همیشه در دسترس باشید و بدون توجه به نیازهای خود، برای آنها وقت بگذارید.
نکته مهم این است که مهربانی به معنای قربانی کردن خودتان نیست. یاد بگیرید که در صورت لزوم، «نه» بگویید. شما وظیفه ندارید همه درخواست‌ها را بپذیرید. تعیین مرزها نه‌تنها شما را محترم‌تر جلوه می‌دهد، بلکه نشان می‌دهد که برای زمان و انرژی خود ارزش قائل هستید.
دست‌کم گرفتن موفقیت‌های خود
تا به حال پیش آمده که دستاوردی مهم داشته باشید، اما آن را کوچک جلوه دهید؟
چند سال پیش، پروژه‌ای بزرگ را در محل کار به دست آوردم. اما به جای اینکه سخت‌کوشی خود را بپذیرم، جملاتی مثل «اوه، چیزی نبود» یا «فقط خوش‌شانس بودم» را تکرار می‌کردم. فکر می‌کردم این نشانه فروتنی است. اما حقیقت این است که وقتی موفقیت‌های خود را کم‌اهمیت جلوه می‌دهیم، دیگران هم آنها را نادیده می‌گیرند.
از این به بعد، وقتی به چیزی دست یافتید، آن را بپذیرید و جشن بگیرید. موفقیت‌های شما نتیجه تلاش شماست و شایسته قدردانی هستید.
پنهان کردن احساسات واقعی
چند بار شده که برای حفظ آرامش، احساسات واقعی خود را سرکوب کرده‌اید؟
یک بار در جشن تولد دوستم، تصمیم گرفته شد که در رستورانی که دوست نداشتم، جشن بگیریم. با اینکه از آنجا متنفر بودم، چیزی نگفتم و تمام شب را با لبخندی مصنوعی گذراندم.
اگر این کار به یک عادت تبدیل شود، شما را به کسی تبدیل می‌کند که احساساتش نادیده گرفته می‌شود. ابراز احساسات واقعی‌تان خودخواهی نیست، بلکه نشان‌دهنده احترام به خودتان است. دوستان و عزیزان واقعی احساسات شما را در نظر خواهند گرفت.
اولویت دادن به نیازهای دیگران به‌جای خودتان
آیا مدام به خودتان می‌گویید: «وقتی به دیگران کمک کردم، بعد به خودم رسیدگی می‌کنم»؟
حمایت از دیگران احساس خوبی دارد، اما اگر همیشه نیازهای دیگران را بر نیازهای خود مقدم بدانید، کم‌کم این تصور در آنها ایجاد می‌شود که نیازهای شما اهمیتی ندارد.
یاد بگیرید که تعادل را حفظ کنید. کمک کردن به دیگران عالی است، اما نه به قیمت فراموش کردن خودتان. شما هم نیازها و خواسته‌هایی دارید که باید به آنها توجه شود.
اجتناب از درگیری
آیا تا به حال برای جلوگیری از بحث، سکوت کرده‌اید حتی زمانی که می‌دانستید حق با شماست؟
برخلاف تصور رایج، همیشه اجتناب از درگیری به معنای حفظ آرامش نیست. گاهی سکوت باعث می‌شود نارضایتی و ناامیدی در شما جمع شود.
اختلاف نظر بخش طبیعی روابط انسانی است. بیان محترمانه دیدگاهتان نشانه بلوغ است، نه بی‌ادبی. پس از این به بعد، در بحث‌های سالم شرکت کنید و دیدگاه خود را بیان کنید.
بی‌توجهی به مراقبت از خود
آیا همیشه برای دیگران وقت دارید اما برای خودتان نه؟
مراقبت از خود تجمل نیست؛ یک ضرورت است. اگر به نیازهای خود توجه نکنید، دیگران نیز آنها را نادیده خواهند گرفت. زمانی را به استراحت، تفریح و کارهایی که به شما انرژی می‌دهند اختصاص دهید. با این کار، به دیگران نشان می‌دهید که باید برای شما و زمانتان ارزش قائل شوند.
نداشتن مرزهای مشخص
آیا بارها متوجه شده‌اید که دیگران از خط قرمزهای شما عبور می‌کنند؟
اگر حد و مرزهای خود را مشخص نکنید، دیگران ممکن است ناخودآگاه آنها را زیر پا بگذارند. تعیین مرزهای مشخص به این معنا نیست که سخت‌گیر یا غیرقابل دسترس باشید، بلکه نشانه‌ای از احترام به خودتان است.
بی‌دلیل از چیزی که ناراحتتان می‌کند، چشم‌پوشی نکنید. مشخص کنید که چه چیزی برای شما قابل‌قبول است و چه چیزی نه.
سخن پایانی
آیا در خودتان یکی از این عادت‌ها را می‌بینید؟ اگر بله، نگران نباشید؛ این عادت‌ها هویت شما را تعریف نمی‌کنند. همه ما الگوهایی داریم که ممکن است به ضررمان باشد، اما با آگاهی و شجاعت می‌توانیم آنها را تغییر دهیم. نکته مهم، پیدا کردن تعادل بین کمک به دیگران و مراقبت از خودمان است.
از همین امروز، خود را به چالش بکشید:
آیا به نیازهای خود احترام می‌گذارم؟ آیا برای احساساتم ارزش قائلم؟ آیا مرزهای مشخصی دارم؟ شاید در ابتدا سخت باشد، اما با گذشت زمان، اولویت‌بندی خودتان به یک عادت تبدیل خواهد شد. و باور کنید، این تغییری است که ارزشش را دارد. هنگامی که برای خود احترام قائل شوید، دیگران نیز به شما احترام خواهند گذاشت. وقت آن رسیده که با این عادت‌ها خداحافظی کنید و به نسخه‌ای قوی‌تر و آگاه‌تر از خودتان سلام کنید.
