این ۸ ویژگی نشان می دهد که شما به شدت محافظه کارید و واقعاً خودتان نیستید!

ویژگی های افراد محافظه کار: خودت بودن آسان به نظر می‌رسد، درست است؟ اما بیایید صادق باشیم، همیشه به این سادگی نیست. گاهی ترس و شک به سراغمان می‌آید و باعث می‌شود احساس کنیم امن‌تر است که نقابی به چهره بزنیم یا با دیگران همرنگ شویم.

به این ترتیب همه ما لحظاتی را داریم که خودمان را زیر سؤال می‌بریم یا نگران این هستیم که دیگران چگونه ما را می‌بینند. اما برای برخی، این موضوع عمیق‌تر است و مانع از آن می‌شود که واقعاً خودشان را بپذیرند. در ادامه با ویژگی های افراد محافظه کار آشنا خواهید شد.

ویژگی های افراد محافظه کار

اگر تا به حال احساس کرده‌اید که در این چرخه گیر افتاده‌اید، ممکن است این مسئله بیشتر به برخی ویژگی‌ها و عادت‌های خاص شما مرتبط باشد تا چیزی که تاکنون متوجه شده‌اید. بیایید به ۸ مهمترین ویژگی های افراد محافظه کار که بیشتر دیده می‌شود نگاهی بیندازیم و ببینیم که چرا درک این ویژگی‌ها می‌تواند اولین گام برای تغییر باشد.

بیش از حد در مورد هر چیز کوچک فکر می‌کنند

فکر کردن بیش از حد، تقریباً زبان دوم کسانی است که برای خود بودن مشکل دارند. هر کلمه، عمل یا تصمیمی برایشان سنگین به نظر می‌رسد و از هر زاویه‌ی ممکن آن را تحلیل می‌کنند. “اگر حرف اشتباهی بزنم چه؟” “اگر فکر کنند که من عجیب هستم چه؟” “اگر شکست بخورم و همه متوجه شوند چه؟” این نوع افکار مدام در ذهنشان تکرار می‌شود و باعث می‌شود که نتوانند به‌طور طبیعی و با اعتمادبه‌نفس رفتار کنند.

این سروصداهای ذهنی نه‌تنها خسته‌کننده، بلکه فلج‌کننده است. آن‌ها را در چرخه‌ای از تردید و دودلی گیر می‌اندازد و فاصله‌ای بین خود واقعی‌شان و چیزی که می‌خواهند باشند، ایجاد می‌کند. باید بدانید اکثر مردم اصلاً آن‌قدر که تصور می‌کنند به آن‌ها توجه ندارند. اما قدرت بیش‌ازحد فکر کردن همین است، باعث می‌شود احساس کنید که زیر ذره‌بین هستید، حتی زمانی که واقعاً این‌طور نیست.

به هر قیمتی از درگیری پرهیز می‌کنند

من قبلاً یک فرد کاملاً مردم‌پسند بودم. اگر کسی با من مخالف بود یا حتی کمی تنش ایجاد می‌شد، بلافاصله کوتاه می‌آمدم، حتی زمانی که عمیقاً به موضوعی اعتقاد داشتم. به خودم می‌گفتم که ارزشش را ندارد، اما در حقیقت، فقط از ناراحت کردن دیگران یا قضاوت شدن به خاطر پافشاری بر عقایدم وحشت داشتم.

این همان چیزی است که برای کسانی که از خود بودن می‌ترسند، اتفاق می‌افتد. آن‌ها صدای خود را فدا می‌کنند تا آرامش را حفظ کنند، اما در نهایت، فقط احساس نامرئی و کوچک بودن می‌کنند.

دائماً خود را با دیگران مقایسه می‌کنند

وقتی که بیش از حد خودآگاه هستید، به‌راحتی در دام مقایسه کردن خود با دیگران می‌افتید. چه هنگام اسکرول کردن در شبکه‌های اجتماعی باشد، چه هنگام مشاهده‌ اطرافیان، این مقایسه‌ها پایانی ندارند.

مشکل این است که این مقایسه‌ها معمولاً یک‌طرفه‌اند. مردم لحظات درخشان زندگی خود را به نمایش می‌گذارند و مشکلاتشان را پنهان می‌کنند. بااین‌حال، کسانی که از خود بودن می‌ترسند، اغلب بدترین لحظات زندگی خود را با بهترین لحظات دیگران مقایسه می‌کنند، و این فاصله‌ی غیرقابل‌دسترس به نظر می‌رسد.

به‌دنبال تأیید دائمی دیگران هستند

برای این افراد، احساس ارزشمندی آن‌ها اغلب به این وابسته است که دیگران چگونه آن‌ها را می‌بینند. چه از طریق تعریف و تمجید، چه تعداد لایک در شبکه‌های اجتماعی، یا حتی یک تأیید کوچک، آن‌ها همیشه به دنبال نشانه‌هایی هستند که به آن‌ها اطمینان دهد که در مسیر درستی هستند. مشکل اینجاست که هیچ میزان از تأیید دیگران، برایشان کافی نیست.

از قضاوت شدن می‌ترسند

من مدت زیادی را صرف نگرانی درباره‌ی اینکه دیگران چه فکری در مورد من می‌کنند، کردم. هر کلمه‌ای که می‌گفتم، هر لباسی که می‌پوشیدم، حتی نحوه‌ی خندیدنم—همه را در ذهنم مرور می‌کردم تا ببینم آیا “عجیب” یا “بیش‌ازحد” به نظر می‌آید یا نه.

این ترس از قضاوت می‌تواند فلج‌کننده باشد. باعث می‌شود در هر چیزی تردید کنید، و قبل از اینکه بفهمید چه شده، شروع می‌کنید به سرکوب بخش‌هایی از خودتان، فقط برای اینکه جلب توجه نکنید.

کمال‌گرا هستند

کمال‌گرایی بهانه‌ای برای پنهان شدن است—اگر هر کاری که انجام می‌دهند بی‌نقص باشد، معتقدند که هیچ‌کس دلیلی برای انتقاد یا رد کردن آن‌ها نخواهد داشت. اما مشکل اینجاست: کمال وجود ندارد.

برای تصمیم‌گیری مشکل دارند

برای کسی که بیش از حد خودآگاه است، حتی کوچک‌ترین تصمیمات هم می‌توانند طاقت‌فرسا باشند. اگر اشتباه کنند چه؟ اگر دیگران با تصمیم آن‌ها موافق نباشند چه؟ ترس از گرفتن تصمیم اشتباه آن‌ها را در چرخه‌ای از بلاتکلیفی نگه می‌دارد.

احساسات واقعی خود را پنهان می‌کنند

یکی از آشکارترین نشانه‌های کسی که از خود بودن می‌ترسد، این است که احساسات واقعی خود را سرکوب می‌کند. آن‌ها به جای بیان واقعی احساساتشان، از ترس واکنش دیگران، آن‌ها را در خود نگه می‌دارند.

سخن پایانی

ترس و خودآگاهی بیش از حد، طبیعی است، به‌ویژه در دنیایی که ما دائماً مورد قضاوت و مقایسه قرار می‌گیریم. اما پنهان شدن پشت نقاب پایدار نیست و قطعاً رضایت‌بخش هم نخواهد بود. در واقع، خودت بودن شجاعت می‌خواهد. این یعنی رها کردن نیاز به کمال، ترس از طرد شدن، و میل مداوم به راضی کردن دیگران.

مهم‌ترین چیزی که یاد گرفته‌ام این است: هیچ‌کس دیگری شما نمی‌تواند باشد.

هر لحظه‌ای که صرف پنهان شدن یا کوچک کردن خودتان می‌کنید، دنیای اطراف را از چیزی که شما را منحصربه‌فرد می‌کند، محروم می‌سازید. پس حتی اگر در ابتدا ترسناک یا ناخوشایند به نظر برسد، آزادی‌ای که در پذیرش بی‌پرده‌ی خودتان به دست می‌آورید، ارزش این مسیر را دارد.