چهره قدرتمندترین افراد تاریخ: بشر و تاریخش، مبارزان باستانی باورنکردنی در تمام گوشه‌وکنار دنیا دارد. از آنجاکه فرهنگ مبارزه بر اساس موقعیت جغرافیایی کمی متفاوت است، اما چیزهایی مشترکی هم در بین مبارزان وجود دارد که شجاعت و هوش و کاریزما و به غیر از همه این‌ها، مرگبار بودن از ویژگی‌هایشان محسوب می‌شود.
چهره قدرتمندترین افراد تاریخ
اسطوره‌های بسیاری در طول تاریخ پدید آمده و بعد از مدتی از اذهان مردم پاک شده‌اند. اما در این بین، فرمانروایان و جنگجویان جسور از جمله مهم‌ترین و تأثیرگذارترین شخصیت‌ها بر زندگی مردم در طول دوره‌های مختلف بودده‌اند که با اقدامات خود مسیر تاریخ را عوض کرده و به همین دلیل نام خود را تا ابد در تاریخ و ذهن مردم ثبت نموده‌اند.
شناخت هر یک از این اسطوره‌های تاریخی در دنیا می‌تواند زمینه ساز شناخت فرهنگ و اصالت یک ملت باشد. در ادامه این مطلب از سری مطالب فرهنگ و هنر در زیر مجموعه تاریخ و تمدن مجله خبری چشمک چهره قدرتمندترین افراد تاریخ را با شما به اشتراک گذاشته ایم. با چشمک همراه باشید.
لئونیداس یکم
(به یونانی: Λεωνίδης Α´)، پادشاه اسپارت (از ۴۹۰ تا ۴۸۰ پیش از میلاد) و پسر آناکساندرید دوم پادشاه اسپارت بود. لئونیداس در لغت به معنای «فرزند شیر» است. وی نسب خود را به هرکول (پهلوان داستانی یونانی‌ها که پس از مرگش او را نیمه خدا خواندند) می‌رسانید. او در اسپارت به‌طور ناگهانی شاه شد، گرچه دو برادر بزرگ‌تر از خود داشت؛ ولی چون اُمن (برادر وی) مرد و پسری از خود نداشت و دُریه (برادر دیگر) نیز در سیسیل فوت کرد پادشاهی به وی رسید.
لئونیداس یکم را به خاطر رهبری نبرد ترموپیل می‌شناسند که با داستان سرایی ها و افسانه هایی درباره وی همراه شده است.در نهایت وی در نبرد ترموپیل توسط سربازان شاهنشاهی هخامنشی کشته شد. همچنین سر او را قطع کرده و بر سر نیزه کردند و نزد خشایارشا فرستادند.
راگنار لودبروک
راگنار لودبروک (ایسلندی مدرن: Ragnar Loðbrókُ) یک شخصیت تاریخی-افسانه‌ای وایکینگ می‌باشد، وی همچنین با استناد به کتاب کهن تاریخ دانمارک، گستا دانوروم، پادشاه افسانه‌ای دانمارک و سوئد بوده. درستی داستان‌های گفته‌شده پیرامون او و اساساً وجود داشتن یا نداشتنش از دید کهن‌نگاری مورد تردید است. منابع به احتمال قوی وجود او را ثابت می‌کنند اگرچه با استناد به سرگذشت‌نامه‌های ایسلندی وایکینگ‌ها، چنان بنظر می‌رسد که روایت‌های پیرامون راگنار احتمالا بر پایه اقدامات بیش از یک شخصیت واقعی باشند و در واقع حماسه راگنار از تلفیق شخصیت‌های مختلف تاریخی و ادبی به دست آمده باشد.
آوازه راگنار برآمده از اشعار نورسای قدیم عصر وایکینگ‌ها، سرگذشت‌نامه ایسلندی و دوران نزدیک به معاصر می‌باشد. بر پایه ادبیات سنتی، راگنار نام‌آوری خود را وام‌دار تاخت‌وتازهای بسیاریست که علیه جزایر بریتانیا ، شارلمانی فرانسه و امپراتوری مقدس روم ترتیب داد و بدین‌گونه در قرن نهم میلادی سرشناس گردید. به گفته سرگذشت‌نامه‌ها، پدر راگنار لودبروک پادشاه سوئد، سیگارد رینگ بود.
اسکندر مقدونی
معروف به اسکندر بزرگ (کبیر)(به یونانی: Ἀλἑξανδρος ὁ Μἑγας) یا اسکندر ذوالقرنین پادشاه مقدونیه در یونان باستان بود. او در سال ۳۵۶ پیش از میلاد در شهر پلا متولد شد و تا سن ۱۶ سالگی تحت تعلیم ارسطو قرار داشت. اسکندر توانست تا پیش از رسیدن به سن سی‌سالگی یکی از بزرگ‌ترین امپراتوری‌های دنیای باستان را شکل دهد که از دریای یونان تا هیمالیا گسترده بود.
او در جنگ‌ها شکست‌ناپذیر می‌نمود. از اسکندر به‌عنوان یکی از ده فاتح بزرگ در سرتاسر تاریخ یاد می‌شود. او بانی اصلی گسترش فرهنگ و تمدن یونانی در جهان، آغاز عصر هلنیسم و پیدایش جادهٔ ابریشم بود.
ژولیوس سزار
گایوس یولیوس کایسار (به لاتین: Gaius Iulius Caesar)؛ (۱۲ ژوئیه ۱۰۰ قبل از میلاد یا ۱۳ ژوئیه ۱۰۱ قبل از میلاد – ۱۵ مارس ۴۴ قبل از میلاد) یک نظامی، سیاستمدار، کنسول، دیکتاتور، کاهن اعظم، سخنور، و نویسنده برجسته نثر لاتین اهل جمهوری روم بود که از او به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین شخصیّت‌های تاریخ نامبرده می‌شود.
او نقشی حیاتی در تغییر شکل حکومتی روم باستان از جمهوری به امپراتوری داشت. او در پایان سال ۴۹ و ۴۷ پیش از میلاد دیکتاتور روم، در ۴۶ ق. م دیکتاتور ده‌ساله و از ۴۴ ق. م دیکتاتور مادام‌العمر جمهوری شد و برای همین سوئتونیوس او را در شمار نخستین نفر از دوازده قیصر روم قرار می‌دهد که بعدها معادل با امپراتور روم شد. او با فتح گالیانواحی تحت سلطه جمهوری را تا اقیانوس اطلس و رود راین گستراند و ارتش روم را برای نخستین‌بار به تهاجم به بریتانیا و ژرمانیا و نبرد در اسپانیا، یونان، مصر، پنتوس، و آفریقا واداشت.
چنگیزخان
(بین سال‌های ۱۱۵۵ تا ۱۱۶۲–۱۲۲۷)، با نام اصلی تموچین، مؤسس و اولین خاقان امپراتوری مغول بود که بعدها به بزرگ‌ترین امپراتوری‌های به هم پیوسته جهان در تاریخ تبدیل شد. او که بخش اعظم عمر خود را به اتحاد قبایل مغول گذراند، فتوحات مغول را توسعه داد و توانست بخش‌های زیادی از چین و آسیای مرکزی را فتح کند.
چنگیزخان با نام «تموچین» و بین سال‌های ۱۱۵۵ تا ۱۱۶۷ میلادی متولد شد. او بزرگ‌ترین فرزند یسوکای بهادر، رئیس مغول طایفه بورجیگین؛ و هوئلون، زنی از اولخونودها، بود. یسوکای زمانی که تموچین هشت ساله بود درگذشت و خانوادهٔ او توسط قبیله خود در دشت‌های مغولستان منزوی و به حال خود رها شدند. تموچین به تدریج پیروان کوچکی گرد خود جمع کرد. دوستان او جاموقا و طغرل، دو تن دیگر از سران مغول، در ظهور چنگیز خان او را یاری کردند. به دلیل ماهیت نامنظم منابع، این دوره از زندگی تموچین شناخته شده نیست.
او ممکن است مدتی را به عنوان خدمتگزار دودمان جین (۱۲۳۴–۱۱۱۵) گذرانده باشد. اتحاد با جاموقا و طغرل در اوایل قرن سیزدهم به‌طور کامل شکست خورد، اما تموچین توانست هر دو را شکست دهد و ادعای حاکمیت انحصاری قبایل مغول را داشته باشد. او در سال ۱۲۰۶ در قورولتای رسماً عنوان چنگیز خان را پذیرفت.
