اگر می‌خواهید فرد محبوبی بین خانواده و دوستان باشید، این 7 عبارت را در مکالمات خود استفاده نکنید!
چگونه در خانواده محبوب شویم: ما اغلب قدرت کلمات را نادیده می‌گیریم، به‌ویژه در محیط خانواده. شاید تعجب کنید که چرا برخی از اعضای خانواده بیشتر مورد محبت و احترام قرار می‌گیرند. این موضوع به جادو مربوط نیست، بلکه به نحوه ارتباط بستگی دارد. کلمات می‌توانند پل ارتباطی ایجاد کنند یا دیواری میان ما و عزیزانمان بکشند. در ادامه این مطلب با چگونه در خانواده محبوب شویم همراه باشید.
چگونه در خانواده محبوب شویم
برخی عبارات ناخواسته فاصله ایجاد می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر باعث نزدیکی بیشتر می‌شوند. اگر می‌خواهید عشق و احترام را در خانواده‌ی خود تقویت کنید، نخست باید به شیوه ارتباطتان توجه داشته باشید.
در این مقاله، به هفت عبارت رایجی می‌پردازیم که باید از آنها در مکالمات خانوادگی اجتناب کرد. رعایت این نکات نه تنها روابط شما را بهبود می‌بخشد، بلکه شما را به فردی فهمیده‌تر و همدل‌تر تبدیل می‌کند. پس بیایید بررسی کنیم که چگونه می‌توانیم از طریق کلمات، پیوندهای خانوادگی را محکم‌تر سازیم. بیائید ببینیم که چگونه در خانواده محبوب شویم:
«شما باید…»
در هر خانواده‌ای سطحی از انتظارات و راهنمایی‌ها وجود دارد. بااین‌حال، استفاده از عبارت «شما باید…» اغلب حالت تحکمی و قضاوت‌گرانه دارد. وقتی چنین عبارتی را به کار می‌برید، این پیام را منتقل می‌کنید که دیدگاه شما درست‌تر است و بهتر از فرد مقابل می‌دانید چه باید بکند. این نوع بیان ممکن است بیشتر شبیه دستور یا انتقاد به نظر برسد تا توصیه‌ای دلسوزانه.
بهتر است به جای این عبارت، پیشنهادهای خود را به‌گونه‌ای مطرح کنید که استقلال تصمیم‌گیری طرف مقابل را نیز در نظر بگیرد. برای مثال، می‌توانید بگویید: «آیا تا به حال این گزینه را در نظر گرفته‌ای؟» یا «فکر می‌کنی اگر این روش را امتحان کنی، نتیجه بهتری می‌گیری؟». این تغییر ظریف در بیان، نه‌تنها موجب احترام به تصمیمات دیگران می‌شود، بلکه تعاملات مثبت‌تری را در خانواده ایجاد می‌کند.
«برام مهم نیست»
یکی از مخرب‌ترین جملاتی که می‌توان در مکالمات خانوادگی به کار برد، این است: «برام مهم نیست.» ممکن است در نگاه اول این جمله بی‌ضرر به نظر برسد، اما تأثیر عمیقی روی شنونده دارد.
به‌عنوان مثال، در یک مهمانی خانوادگی، خواهرم با هیجان از برنامه‌هایش برای راه‌اندازی یک نانوایی صحبت کرد. من بدون توجه به احساساتش گفتم: «من به پخت‌وپز علاقه‌ای ندارم.» بعدها متوجه شدم که این جمله چقدر او را دلسرد کرده بود. قصد من توهین یا بی‌اعتنایی نبود، اما او احساس کرد که رویاهایش برایم هیچ اهمیتی ندارد.
پس از آن تجربه، یاد گرفتم که عدم علاقه خود را به‌گونه‌ای بیان کنم که احساسات دیگران را نادیده نگیرد. به‌جای گفتن «برام مهم نیست»، می‌توان گفت: «راستش، من به پخت‌وپز علاقه زیادی ندارم، اما خیلی خوشحالم که تو چیزی پیدا کرده‌ای که به آن علاقه داری.» این تغییر کوچک، اما مؤثر، نشان‌دهنده احترام به احساسات و علایق دیگران است.
«این مسئله مهمی نیست»
عبارت «این مسئله مهمی نیست» می‌تواند به‌شدت دلسردکننده باشد، زیرا احساسات طرف مقابل را بی‌اهمیت جلوه می‌دهد. وقتی یکی از اعضای خانواده درباره مشکلی صحبت می‌کند، نباید با چنین جملاتی احساسات او را کم‌اهمیت جلوه دهید.
تحقیقات نشان داده‌اند که تأیید احساسات دیگران نقش مهمی در روابط سالم دارد. این کار باعث می‌شود افراد احساس کنند که شنیده و درک می‌شوند. به جای این جمله، می‌توانید بگویید: «می‌فهمم که چرا این موضوع ناراحتت کرده» یا «می‌توانم تصور کنم که این موضوع چه احساسی در تو ایجاد کرده است.» چنین جملاتی باعث افزایش همدلی و تقویت پیوندهای خانوادگی می‌شود.
«چرا نمی‌توانی مثل… باشی؟»
مقایسه کردن اعضای خانواده با یکدیگر، به‌ویژه با استفاده از جمله «چرا نمی‌توانی شبیه‌تر باشی؟» می‌تواند تأثیر منفی عمیقی بر عزت نفس آنها داشته باشد. چنین جملاتی فرد را دچار احساس بی‌کفایتی می‌کند و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد.
به‌جای مقایسه، سعی کنید ویژگی‌های مثبت هر فرد را شناسایی کرده و به آنها توجه کنید. برای مثال، به‌جای گفتن «چرا نمی‌توانی مثل برادرت باشی؟» بگویید: «دوست دارم ببینم که چقدر به علایقت پایبند هستی.» چنین جملاتی فضایی از پذیرش و محبت ایجاد می‌کند.
«من که گفتم…»
وقتی توصیه‌ای می‌کنید که نادیده گرفته می‌شود و نتیجه‌ای مطابق انتظار شما پیش می‌آید، گفتن «من که گفتم…» وسوسه‌انگیز است. اما این جمله معمولاً حس تحقیر یا سرزنش را به فرد مقابل منتقل می‌کند.
مثلاً زمانی که پسرم تصمیم گرفت قبل از رفتن به دانشگاه یک سال وقفه بیندازد و در یک فست‌فود کار کند، به توصیه من توجه نکرد. پس از مدتی، متوجه شد که این کار برایش مناسب نیست و آن را رها کرد. به‌جای این که بگویم «دیدی گفتم؟»، تصمیم گرفتم با او همدردی کنم و درباره تجربه‌ای که کسب کرده بود صحبت کنیم. این شیوه به ما کمک کرد که روابطمان را بهبود ببخشیم و او نیز بدون احساس سرزنش، از اشتباه خود درس بگیرد.
«تو همیشه…» یا «تو هرگز…»
استفاده از عبارات مطلق مانند «تو همیشه…» یا «تو هرگز…» باعث می‌شود طرف مقابل احساس کند که شخصیت او قضاوت شده است، نه یک رفتار خاص. چنین عباراتی اغلب باعث حالت تدافعی و بحث‌های بی‌نتیجه می‌شود.
به‌جای گفتن «تو هرگز در کارهای خانه کمک نمی‌کنی»، بهتر است بگویید: «ظرف‌ها روی هم انباشته شده‌اند. می‌توانی امروز در شستن آنها کمکم کنی؟» با تمرکز بر رفتار خاص، گفت‌وگو سازنده‌تر و مؤثرتر خواهد بود.
«هر چی»
عبارت «هر چی» نشانه بی‌تفاوتی و عدم تمایل به ادامه مکالمه است و باعث می‌شود طرف مقابل احساس کند که نظراتش برای شما ارزشی ندارد. اگر گفت‌وگویی برایتان دشوار است، به‌جای این عبارت بگویید: «بهتر است بعداً وقتی هر دو آرام شدیم، در مورد این موضوع صحبت کنیم.»
سخن پایانی
کلمات ما تأثیر شگرفی بر روابط خانوادگی دارند. آنها می‌توانند عشق و درک را تقویت کنند یا باعث دلخوری و فاصله شوند. مایا آنجلو می‌گوید: «مردم آنچه شما گفتید را فراموش می‌کنند، اما احساسی که در آنها ایجاد کردید را هرگز فراموش نخواهند کرد.» پس در گفت‌وگوهای خود دقت کنید و از عباراتی استفاده کنید که پیوندهای خانوادگی را مستحکم‌تر می‌کند.
