تاریخ سراسر اتفاقات ریز و درشتی است که ممکن است هر یک از ما به نحوی با آن روبرو شده باشیم. موارد فراوانی را می توان پیدا کرد که امروز برای ما اسباب خنده و تعجب است و برخی از آنها ، علم محدود بشر و عدم آشنایی با عناصر و پدیده ها را به تصویر می کشد. عقاید نادرست، اطلاعات غلط و … در تاریخ همگی در این دسته قرار می گیرند. ناآشنایی با میوه ها و سبزیجات و تفکر غلط در مورد آنها نیز در این جمله هستند. در بخش تازه ها چشمک به بررسی حقایق جالب درباره گوجه فرنگی و سمی بودن آن از نظر اروپائیان می پردازیم.
بیشتر بخوانید: همه چیز درباره قهوه: حقایق جالب از نحوه برداشت، پردازش و بو دادن قهوه
حقایق جالب درباره گوجه فرنگی و سمی بودن آن
تاریخچه گوجه فرنگی
در روزگاری نه چندان دور تصور می شد که گوجه فرنگی از جمله سبزیجات سمی است. این تصور در کشورهای اروپایی و آمریکای آن زمان مسئله ای پیش پا افتاده بود.
منشأ این داستان عجیب این بود که پیترو آندره ماتیولی، گیاهپزشک ایتالیایی، قسمتی از عهد عتیق را در مورد غذاها اشتباه فهمیده و تفسیر کرد. اگرچه گوجه‌فرنگی قرن‌هاست در آشپزخانه‌های آزتک‌ها و مایاها در قاره آمریکا و در آشپزخانه‌های برخی از کشورهای شرقی وجود داشته است، اما از دهه 1500 در غرب دیده می‌شود.
ماتیولی در کتابی که در آن سال‌ها نوشت از زبان انتقادی استفاده کرد و گوجه‌فرنگی را به خانواده «منگرز، سیب طلایی و شب‌شب» اضافه کرد که در عهد عتیق به خوبی از آن یاد نشده است. همین گیاهپزشک بادمجان را جزو غذاهای سمی برشمرد.
برخی از ملوانان غربی گوجه فرنگی را که در مناطق آزتک و مایا دیده بودند، آن را از اوایل دهه 1500 به “قاره اروپا” آوردند، اما به عنوان یک “گیاه زینتی”.در اروپا گوجه فرنگی به همراه سایر گیاهان زینتی برای مدت طولانی در پارک ها و باغ ها کشت می شد و برای زیبایی پارک استفاده می شد. در بسیاری از کاخ‌های اروپایی، «گوجه‌فرنگی/سیب سمی» گیاهی بود که باغبان برای تزئین باغ‌های کاخ از آن استفاده می‌کردند.
بیشتر بخوانید: همه آنچه که تاکنون درباره گوجه فرنگی نمی دانستید!
بشقاب های دارای سرب ثروتمندان
زندگی گوجه فرنگی در اروپا که با “سوء تفاهم ” آغاز شد، به زودی با سوء تفاهم دیگری پیچیده تر شد. اشراف غربی بالاخره شروع به خوردن گوجه فرنگی کردند.
گوجه فرنگی به صورت خام در سالاد و همچنین در وعده های غذایی استفاده می شد. با این حال شایعاتی مبنی بر «مردن پولدارها پس از خوردن گوجه فرنگی» در بین مردم منتشر شده بود. در واقع فقرا کم کم داشتند به گوجه فرنگی عادت می کردند اما بعد از شایعات این سبزی دوباره در دسته نامطلوب ها قرار گرفت.
جالب اینجاست که اگرچه افراد کم درآمد گوجه فرنگی می خوردند، اما «مرگ بر اثر گوجه فرنگی» در بین آنها دیده نشد. رویداد متفاوت بود.واقعیت این بود که اروپاییان ثروتمند از صفحات قلع با محتوای سرب بالا استفاده می کردند. زمانی که گوجه فرنگی که اسیدیته بسیار بالایی دارد، با سرب موجود در صفحه حلبی که روی میز آمده بود، برخورد می کرد، سرب نشت شده به سلامت بسیاری از اشراف آسیب می زد و حتی مرگ و میر ناشی از سرب زیاد مشاهده شد. فقرا “چنین مشکلی” نداشتند، زیرا آنها ظروف غذاخوری گران قیمتی نداشتند. از آنجایی که نمی‌توان با اطلاعات آن دوره بین اسید گوجه‌فرنگی و سرب نشت‌شده از ظروف حلبی ارتباط برقرار کرد، گوجه‌فرنگی بیچاره را محکوم اعلام کردند.
بیشتر بخوانید: 10 راه حل سریع و کاربردی برای از بین بردن بوی سیر از روی دستان
حقایق جالب درباره گوجه فرنگی و سمی بودن آن: تغییر دیدگاه درباره گوجه فرنگی
تغییر اقبال ناگوار گوجه فرنگی با ابتکار “سرهنگ جانسون” صورت می گرفت. رابرت گیبون جانسون (1771 – 1850) که یک کشاورز، باغبان، مورخ، قاضی و سرباز بود، می خواست به افسانه شهری “گوجه فرنگی سمی است” پایان دهد، که در زمان او هنوز سر به فلک می کشید.
جانسون، که همچنین رئیس انجمن باغبانی نیوجرسی است، در 28 ژوئن 1820 به دادگاه کانتی اولد سالم رفت و سبدی گوجه فرنگی را در ملاء عام خورد تا نشان دهد که آنقدرها هم که تصور می شد سمی نیستند. نزدیک به دو هزار نفر برای تماشای اجرای جانسون در میدان جمع شدند.
سرهنگ جانسون قبل از شروع به خوردن گوجه فرنگی در مورد تاریخچه گوجه فرنگی سخنرانی کرد. رابرت گیبون جانسون سپس تمام گوجه فرنگی های موجود در سبد کوچک خود را خورد. مردم با هیجان او را تماشا می کردند و با شور و اشتیاق در میان خود می گفتند: می خورد اما چیزی نمی شود.
وقتی سرهنگ جانسون آخرین گوجه فرنگی را که در سبدش بود خورد، جمعیت فریاد زد: “او انجام داد و او هنوز زنده است.” جانسون به جمعیت گفت: “می بینید، هیچ اتفاقی نمی افتد.” گوجه فرنگی پس از نمایش رابرت گیبون جانسون به یک غذای محبوب در ایالات متحده تبدیل شد.
