کره شمالی که رسما جمهوری دموکراتیک خلق کره (DPRK) نامیده می شود، بدلیل فعالیت های هسته ای مدت هاست که در صدر بیشتر اخبار بوده است. اگر چه این کشور در صدر اخبار قرار داشته است، اما اطلاعات کمی درباره وضعیت اجتماعی، فرهنگی و … این کشور در دسترس است. همین مسئله باعث شده است که گاهی اطلاعات نادرست و هحتی عجایب قابل ملاحظه ای درباره این کشور در دسترس ما قرار بگیرد. در این مطلب از سری مطالب تازه ها چشمک به بررسی 20 واقعیت های جالب درباره کشور کره شمالی پرداخته ایم. تا پایان مقاله با ما همراه باشید.
شاید بپسندید: 15 بهترین عکس های نمادین تاریخ که بر عکاسی تأثیر عمیق گذاشتند!
نگاه کلی به کره شمالی
کره شمالی پس از اشغال طولانی مدت توسط ژاپن در 9 سپتامبر 1948 با کمک اتحاد جماهیر شوروی در نیمه شمالی شبه جزیره کره تاسیس شد. در سال 2018، تخمین زده می شود که این کشور دارای 25،549،604 نفر جمعیت است که در منطقه ای به مساحت 120،540 کیلومتر مربع زندگی می کنند. با توجه به مساحت این کشور، تراکم جمعیت 212 در هر کیلومتر مربع است.
تولید ناخالص داخلی کره شمالی در سال 2017 ، 30 میلیون دلار تخمین زده شده است. واحد پول این کشور وون خلق کره (KPW) است. اکنون که کمی سرنخ در مورد این کشور معروف اما ناشناخته به دست آورده‌ایم، اجازه دهید به برخی از حقایق جذاب‌تر و عجایب جالب درباره این کشور نگاه بیندازیم!
کره شمالی و جنوبی از سال 1950 درگیر جنگ بوده اند.
پس از اشغال شبه جزیره کره توسط ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم، روسیه، شوروی و آمریکا برنامه‌هایی برای آینده این کشور داشتند. همین مسئله، منجر به اشغال این شبه جزیره شد. نیروهای تحت رهبری ایالات متحده در جنوب کشور مستقر شدند، در حالی که نیروهای تحت رهبری اتحاد جماهیر شوروی، شمال را اشغال کردند. این تحولات سبب تشکیل یک دولت طرفدار غرب در جنوب تحت کنترل ایالات متحده و تشکیل یک دولت کمونیستی تحت حمایت شوروی در شمال شد.
در حالی که هر دو طرف قصد داشتند کره را متحد کنند، ایده های بسیار متفاوتی در مورد اینکه کره تازه متحد شده چگونه باید باشد، داشتند. هر تلاشی برای یافتن زمینه مشترک بارها و بارها با شکست مواجه شد. تنش بین دو طرف بالا گرفت که در نهایت منجر به شروع جنگ در سال 1950 شد. در حالی که جنگ در سال 1953 به بن بست ختم شد، هیچ معاهده صلح رسمی بین دو طرف امضا نشد، و به این ترتیب جنگ عملاً هرگز به پایان نرسید.
این مطلب را تا آخر با دقت بخوانید. فقط به یاد داشته باشید، فقط به این دلیل که چیزی در مورد کشوری می شنوید، به این معنی نیست که کاملاً همه آن شنیده‌ها درست باشد!
از واقعیت های جالب درباره کشور کره شمالی: مردم کره شمالی خود را اهل کره شمالی نمی نامند.
شبه جزیره که اکنون از بخش شمالی و جنوبی تشکیل شده است، برای دوره های طولانی دارای یک تاریخ واحد به عنوان یک کشور کره بوده است. اما این اتحاد از زمانی که دو طرف کشور پس از جنگ جهانی دوم از هم جدا شدند، منشعب شد. تا آنجا که به کره شمالی مربوط می شود، هیچ شکافی وجود ندارد. از نظر فنی آنها جمهوری دموکراتیک خلق کره هستند و اگرچه ممکن است فقط شمال شبه جزیره کره را کنترل کنند، اما همه آنها کره ای هستند.
به گفته آنها، مردم جنوب نیز شهروندان کره شمالی و در نتیجه کره ای هستند، اما مردم کره جنوبی توسط یک دولت نامشروع تحت ظلم قرار می گیرند!
یک خانواده از زمان تأسیس کره شمالی بر این کشور حکومت می کنند.
اولین رهبر جمهوری دموکراتیک خلق کره، کیم ایل سونگ بود که با اقدامات خود به عنوان یک مبارز چریک انقلابی در جنگ جهانی دوم به قدرت رسید. او زمان قابل توجهی را در چین کمونیستی و اتحاد جماهیر شوروی سپری کرد که منجر به کنترل کره شمالی تحت کنترل شوروی شد.
زمانی که کره شمالی تشکیل شد، کیم ایل سونگ در راس آن قرار داشت. او از سال 1948 تا زمان مرگش در سال 1994 حکومت کرد و در این مدت، عنوان “رهبر بزرگ” را به خود اختصاص داد. کیم جونگ ایل در اقدامی بسیار غیرمتعارف برای یک کشور کمونیستی، جانشین پدرش شد. گفته می‌شود که کیم جونگ ایل یک حاکمی با احساس خود بزرگ‌بینی بیش از حد بود، که اغلب توانایی او را برای حکومت کردن تضعیف می‌کرد.با این وجود، او عنوان “رهبر عزیز” را به دست آورد و تا زمان مرگش در سال 2011 بر کره شمالی حاکمیت داشت.
سپس کیم جونگ اون به عنوان رهبر بعدی کشور منصوب شد. کیم جونگ اون از زمانی که در سال 2011 نقش رهبری را بر عهده گرفت، مانند اجدادش با مشت آهنین بر کشور حکومت می کند.
استادیوم پیونگ یانگ بزرگترین ورزشگاه جهان است.
علیرغم اینکه استادیوم می دی کره شمالی در سال 1989 ساخته شد، با 150000 صندلی، بزرگترین ظرفیت صندلی در جهان را دارد. این ورزشگاه بیشترین استفاده را در طول بازی های دسته جمعی سالانه معروف کشور دارد. رویدادی که عمدتاً بر حول محور رقص های محلی کره و نمایش های ژیمناستیک چشمگیر متمرکز است.
کره شمالی یک کشور کمونیستی نیست.
یک تصور غلط رایج در مورد کره شمالی این است که هنوز یک کشور کمونیستی است. در حالی که کیم ایل سونگ به سوسیالیسم و کمونیسم اعتقاد داشت، کشوری که او تأسیس کرد به سرعت با گذشت سالها کمتر و کمتر کمونیستی شد. بسیاری از شیوه های کمونیستی کلاسیک کنار گذاشته شدند و جایگزین شدند. همانطور که در سلسله حاکم جدید کشور دیده می شود.
کره شمالی اصول کمونیستی خود را با جوچه، یک ایدئولوژی سیاسی منحصر به فرد کره شمالی که توسط کیم ایل سونگ اندیشیده شد، جایگزین کرد و اساساً بر اتکا به خود تمرکز دارد. با حذف کامل کلمه کمونیسم از قانون اساسی تا سال 2009، تمام ذکر کمونیسم به آرامی از نوشته رسمی دولت حذف شد.
از واقعیت های جالب درباره کشور کره شمالی: کره شمالی تقویم خاص خود را دارد.
اکثر مردم جهان از تقویم میلادی استفاده می کنند، تقویمی که سال های تولد عیسی مسیح (پیش از میلاد یا پس از میلاد) را به هم مرتبط می کند. کره شمالی نیز در واقع سیستم مشابهی دارد، اما در عوض، بر اساس تولد رهبر بزرگ کیم ایل سونگ است. اولین سال در تقویم جمهوری دموکراتیک خلق کره، یا تقویم جوچه، در سال 1912 آغاز شده است، علیرغم اینکه این تقویم در سال 1997 تنظیم شد.
تنها یک استودیوی هنری در کره شمالی مجاز به تولید آثار هنری رهبران این کشور است.
استودیوی هنری Mansudae که در پایتخت کشور پیونگ یانگ واقع شده است، در واقع یکی از بزرگترین استودیوهای هنری در جهان است. این استودیو در زمینی وسیع به مساحت 120000 متر مربع قرار دارد. فقط بهترین هنرمندانی را که ایالت می‌تواند پیدا کند، به کار می‌گیرد، که همگی از بهترین آکادمی‌های هنری آمده‌اند. برخی از بزرگترین بناهای تاریخی کشور در این استودیوی هنری یکپارچه طراحی و ساخته شدند.
مردم کره شمالی به اینترنت دسترسی ندارند.
به جز یکی دو هزار نخبه برگزیده، سایر افراد در سرتاسر نقاط کشور به طور کامل از اینترنت محروم شده اند. اگر اتفاقی در پیونگ یانگ یا یکی از شهرهای بزرگ دیگر کره شمالی زندگی می‌کنید و در یک رشته پیشرفته کار می‌کنید یا تحصیل می‌کنید، ممکن است به شما اجازه دسترسی به اینترانت این کشور، کوانگ‌میونگ، داده شود.
این شبکه در داخل کشور اجرا می‌شود و دسترسی بسیار محدودی به تعدادی از وب‌سایت‌های مورد تأیید دولتی و یک سرویس گیرنده ایمیل ساده را امکان‌پذیر می‌کند. غیر از نخبگان که اجازه دسترسی به اینترنت واقعی را دارند، افرادی که در واحدهای تبلیغاتی یا هک دولت کار می کنن نیز اجازه دسترسی کامل به اینترنت را دارا هستند.
کره شمالی مدعی است مردمش 100 درصد باسواد است.
به نظر می رسد که آموزش در کره شمالی از ارزش بالایی برخوردار است، زیرا دولت برای همه شهروندان آموزش در دوره های مهدکودک، دبستان، دبیرستان و حتی تحصیلات دانشگاهی رایگان ارائه می دهد. در حالی که انتظار می‌رود سیستم آموزشی در کره شمالی در برخی زمینه‌ها (به‌ویژه در رابطه با روابط بین‌الملل، برای مثال) به شدت دچار کمبود باشد، اما در برخی از زمینه‌ها مانند نرخ باسوادی بسیار موفق به نظر می‌رسند.
از واقعیت های جالب درباره کشور کره شمالی: تنها دو کشور، سفر بدون ویزا به کره شمالی دارند.
مگر اینکه پاسپورت مالزی یا سنگاپور داشته باشید، برای بازدید از کره شمالی باید برای ویزا اقدام کنید. حتی اگر این کار را انجام دهید، باز هم آسان نیست! هر کسی که مایل به بازدید از کره شمالی است، باید با یک آژانس تور دولتی مورد تایید سفر کند.
کره شمالی چهارمین ارتش بزرگ جهان را دارد!
در دهه 1990، کیم جونگ ایل، سونگون را معرفی کرد، سیاستی که برای اولین بار از لحاظ نظامی، آینده کشور را بازتعریف کرد. در نتیجه تمرکز نظامی فزاینده این کشور، اکنون چهارمین ارتش فعال از بعد نیرو در سراسر جهان را دارد که حدود 1.21 میلیون سرباز یا 4.7 درصد از جمعیت کشور را شامل می شود. اگر کل پرسنل نظامی را حساب کنید، داستان کاملاً جدیدی است. اگر پرسنل فعال، شبه نظامی و ذخیره فعلی را در نظر بگیرید، این تعداد به ده میلیون نفر می رسد.
خدمت سربازی برای مردان و زنان در کره شمالی اجباری است.
بزرگترین دلیل برای تعداد بالای ارتش کره شمالی به یک سیاست ساده باز می گردد، خدمت سربازی اجباری برای زن و مرد. تا سال 2015، سربازی اجباری فقط برای شهروندان مرد اجباری بود و به زنان این فرصت داده می شد تا در صورت تمایل به خدمت سربازی بروند. تغییرات اعمال شده، خدمت اجباری برای زنان را تا سن 23 سالگی اجباری کرد. از طرفی خدمت سربازی برای مردان حداقل 10 سال طول می کشد و از 17 سالگی شروع می شود.
متروی پیونگ یانگ به عنوان یک پناهگاه اتمی مورد استفاده است.
اگر تا به حال از متروی مسکو، تفلیس، کیف، یا هر شهر دیگر شوروی سابق که به اندازه کافی مهم است که با توجه سیستم متروی شوروی تجلیل می شود، بازدید کرده اید، سیستم متروی کره شمالی در پیونگ یانگ با منظره عجیب آشنا خواهد بود.
سیستم متروی پیونگ یانگ در اعماق زمین قرار دارد و مسافران از ارتفاع 96 متر به سمت سکوهای بسیار تزئین شده حرکت می کنند. یکی از دلایلی که مترو تا این حد عمیق کار می کند این است که هر ایستگاه مانند بسیاری از سیستم های دیگر دوران شوروی به عنوان یک پناهگاه هسته ای مورد استفاده قرار می گیرد.
از واقعیت های جالب درباره کشور کره شمالی: رهبران کره شمالی زندگی مجللی دارند.
کیم جونگ ایل، دیکتاتور فقید کره شمالی به دلیل عشق به کالاهای لوکس شهرت داشت. در حالی که انتخاب های مد او ممکن بود خلاف این را بیان کند. گزارش شده است که کیم جونگ ایل هر سال بیش از 300 میلیون دلار برای محصولات لوکس هزینه می کرد. اما این در مقایسه با اعدادی که کیم جونگ اون از زمان به قدرت رسیدنش در سال 2011 انجام داده است، چیزی نیست. کیم جونگ اون تنها در مدت یک سال به عنوان رهبر، حدود 600 میلیون دلار را برای محصولات مشابه هزینه کرده بود.
کره شمالی برنامه فضایی خاص خود را دارد.
برنامه فضایی کره شمالی زمانی توجه بین المللی را به خود جلب کرد که اولین ماهواره آن، Kwangmyŏngsŏng-1، ظاهراً در 31 اوت 1998 پرتاب شد. دولت کره شمالی مدعی شد که پرتاب موفقیت آمیز بوده است، اما هیچ شیئی از زمان پرتاب در مدار ردیابی نشده است. در خارج از کره شمالی، این پرتاب شکست خورده است.
از آن زمان تاکنون چهار پرتاب ماهواره انجام شده است که آخرین مورد در سال 2016 بوده است. دو ماهواره که در واقع به مدار رسیدند، هر دو نتوانستند کار کنند. به گفته کره شمالی، همه پرتاب ها، البته، موفقیت های بزرگی داشته اند.
فقط چهار شبکه تلویزیونی در کره شمالی وجود دارد.
رسانه ها در کره شمالی کاملاً دولتی هستند که به دولت اجازه می دهد دقیقاً آنچه را که شهروندانش در معرض آن هستند کنترل کند. چهار کانال تلویزیونی که شهروندان می توانند به آنها متصل شوند عبارتند از:
تلویزیون مرکزی کره (تبلیغات تاریخی، اخبار، پخش اضطراری)
تلویزیون منسودا (برنامه های آموزشی)
تلویزیونRyongnamsan برنامه های آموزشی برای دانش آموزان
تلویزیون ورزشی که هر گونه مسابقاتی را که شامل ورزشکاران کره شمالی و همچنین مستندهای مرتبط با ورزش در کره شمالی می شود را پخش می کند.
از واقعیت های جالب درباره کشور کره شمالی: کره شمالی مملو از زیبایی های طبیعی است.
وقتی اکثر مردم به کره شمالی فکر می کنند، به معماری بی رحمانه و یک کشور ظالمانه فکر می کنند. در حالی که متأسفانه این واقعیت زشت کره شمالی است، اما قسمت های زیباتر این کشور اغلب در سرفصل ها از قلم می افتند. به عنوان مثال، این کشور دارای خانه های زیبای طبیعی بسیاری است. به عنوان مثال، در سواحل اقیانوس آرام دارای چندین ساحل زیبا با ماسه های طلایی است.
اگر به سمت کوه میوه یانگ بروید، مناظر کوهستانی خیره کننده، جنگل های سرسبز و مسیرهای پیاده روی ماجراجویانه خواهید داشت. مطمئناً چیزی بیش از آنچه در این کشور مخفی وجود دارد وجود دارد.
قطع برق یک مشکل رایج در کره شمالی است.
اکثریت قریب به اتفاق زیرساخت های الکتریکی کره شمالی قدیمی است و در حال فروپاشی است. در حالی که این کشور در واقع تلاش می‌کند تا نیروگاه‌های فعلی مبتنی بر سوخت فسیلی خود را با منابع تجدیدپذیر جایگزین کند، این مشکل کنونی منبع تغذیه بسیار نامنظم را حل نمی‌کند.
بسیاری از وسایل الکترونیکی رایج، مانند تلویزیون ها، فقط برای دوره های خاصی از روز برای جلوگیری از بارگذاری بیش از حد شبکه برق استفاده می شوند.
رولربلید در پیونگ یانگ هرگز از مد نیفتاد.
در حالی که در بیشتر کشورها در دهه 2000، رولربلید جایگاه خود را از دست داد، ظاهراً برای کره شمالی اینطور نبود! کیم جونگ اون مدت کوتاهی پس از به دست گرفتن کنترل کشور در سال 2011، این ورزش را در مقیاس وسیع به کشور معرفی کرد. امروزه، می‌توانید پارک‌هایی را پیدا کنید که به‌طور خاص برای تردد در سرتاسر پایتخت کشور طراحی شده‌اند.
از واقعیت های جالب درباره کشور کره شمالی: کره شمالی 300 میلیون دلار به سوئد بدهکار است.
در دهه 1970، سوئد از این فرصت استفاده کرد تا با کره شمالی معاملات تجاری انجام دهد. زیرا به نظر می رسید که آنها در بحبوحه رونق اقتصادی هستند. یکی از این قراردادها فروش 1000 سدان کاملاً جدید ولوو بود که همه آنها قبل از پرداخت تحویل داده شدند.چیزی که شرکت را پشیمان کرد، برای اینکه کره شمالی هرگز نتوانسته مبلغ معامله خود را پرداخت کند. هر سال دولت سوئد مجدداً محاسبه می کند که کره شمالی چقدر به آنها بدهکار است. و البته به آن سود اضافه می کند.
کره شمالی ممکن است زمانی کشوری به شدت محرمانه بوده باشد، اما این به تدریج در حال تغییر است. بیشتر و بیشتر غربی ها اجازه بازدید از کره را پیدا می کنند و از مناظر و شگفتی هایی که در آنجا تجربه می کنند گزارش می دهند. در حالی که به هر توریستی فقط نسخه‌ای از کشور نشان داده می‌شود که به خوبی انتخاب شده است، اما همچنان بینش زیادی از عملکرد داخلی کره شمالی به دست می‌دهد.
