۸ رفتاری که نشان می‌دهد شما در رفاه و امتیاز بزرگ شده‌اید (حتی اگر خودتان متوجه نباشید)
نشانه های بزرگ شدن در رفاه: بیشتر افراد وقتی در شرایط راحت و امن زندگی می‌کنند، متوجه «امتیاز» خود نمی‌شوند. ما معمولاً صبح از خواب بیدار نمی‌شویم و با خودمان بگوییم: «چه خوش‌شانسم که این امکانات را دارم.»
اما واقعیت این است که امتیاز، خودش را در جزئیات کوچک و روزمره نشان می‌دهد؛ چیزهایی که برایمان «عادی» شده‌اند، ولی برای خیلی‌ها هرگز بدیهی نبوده‌اند.
نشانه های بزرگ شدن در رفاه
وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، تازه متوجه می‌شویم که بسیاری از آن عادت‌های به‌ظاهر معمولی، در واقع جهانی مشترک برای همه نبوده‌اند. خود نویسنده هم اعتراف می‌کند که در کودکی به این نکته‌ها توجه نداشته، اما حالا در بزرگسالی می‌بیند که چه‌قدر این امکانات، مسیر زندگی‌اش را شکل داده‌اند.
اگر در رفتارهای زیر خودتان را پیدا کنید، احتمالاً شما هم بیش از آنچه تصور می‌کردید در دنیایی همراه با رفاه و امتیاز رشد کرده‌اید. مهمترین نشانه های بزرگ شدن در رفاه عبارت است از:
۱. داشتن سه وعده کامل غذایی در هر روز
داشتن صبحانه آماده، ناهار بسته‌بندی‌شده برای مدرسه و شام خانوادگی روی میز، برای خیلی‌ها فقط یک رؤیاست. بسیاری از خانواده‌ها مجبورند وعده‌ای را حذف کنند یا با مواد ساده و کم، غذای روز را بگذرانند. اگر برای شما سه وعده غذایی همیشه در دسترس بوده، یعنی در امنیت غذایی زندگی کرده‌اید.
۲. تصور اینکه تعطیلات و سفر بخشی عادی از زندگی است
اگر فکر می‌کردید همه خانواده‌ها در تابستان یا تعطیلات به مسافرت می‌روند – چه سفر ساحلی باشد، چه اسکی یا حتی یک جاده‌گردی کوتاه، باید بدانید این دیدگاه از دل رفاه می‌آید. برای بسیاری از خانواده‌ها، مسافرت هیچ‌وقت گزینه‌ای واقعی نبوده است. تعطیلات علاوه بر هزینه، نیاز به ثبات شغلی و مالی دارد.
۳. دیدن خدمات درمانی به عنوان یک حق بدیهی
اینکه اگر مریض شدید فوراً به دکتر بروید، یا اگر دستتان شکست به بیمارستان منتقل شوید، برای بسیاری افراد چیزی جز آرزو نبوده است. هزینه، نبود بیمه یا فاصله‌ی زیاد از مراکز درمانی باعث می‌شود مشکلاتشان به حال خود رها شود تا جدی‌تر شوند. اگر درمان برایتان همیشه در دسترس بوده، این هم نشانه‌ای از امتیاز است.
۴. داشتن اتاق و فضای شخصی در خانه
داشتن یک اتاق جداگانه با رنگ دلخواه، پوسترهای مورد علاقه و میز شخصی، برای خیلی‌ها یک رویاست. بسیاری از کودکان در اتاق مشترک با چند خواهر و برادر یا حتی یک فضای کوچک برای کل خانواده بزرگ شده‌اند. داشتن فضایی برای تنهایی و استقلال، نشانه‌ای از ثبات مالی و رفاهی خانواده است.
۵. تصور اینکه رفتن به دانشگاه مسیر طبیعی زندگی است
برای بسیاری از افراد، ورود به دانشگاه هیچ‌وقت گزینه‌ی واقعی نبوده؛ یا به دلیل مشکلات مالی، یا به دلیل انتظارات خانواده که ترجیح می‌دادند فرزندشان سریع‌تر وارد بازار کار شود. اگر برای شما دانشگاه رفتن «بدیهی» بود، یعنی در محیطی پرورش یافتید که منابع، حمایت و انتظارات کافی برای ادامه تحصیل فراهم بود.
۶. انتظار داشتن امنیت در محله
اگر بدون نگرانی در کوچه بازی می‌کردید، یا دوچرخه‌تان را شب در حیاط می‌گذاشتید و مطمئن بودید صبح هنوز سر جایش است، این یعنی در منطقه‌ای امن رشد کرده‌اید. بسیاری از کودکان در محله‌هایی پر از خطر و ناامنی بزرگ می‌شوند و والدینشان همیشه باید مراقبشان باشند. امنیت محیط، نوع نگاه شما به زندگی را تغییر می‌دهد.
۷. داشتن فناوری و اینترنت به عنوان یک چیز عادی
داشتن کامپیوتر خانگی، اینترنت یا موبایل در نوجوانی، مزیتی بزرگ بود. این ابزارها باعث موفقیت تحصیلی، ارتباط اجتماعی و یادگیری مهارت‌های تازه می‌شدند. در حالی که بسیاری از هم‌سالان شما چنین دسترسی نداشتند. امروزه این تفاوت با اصطلاح «شکاف دیجیتالی» شناخته می‌شود.
۸. باور به اینکه انتخاب‌های شما واقعاً در زندگی‌تان تأثیر دارند
یکی از بزرگ‌ترین امتیازها این است که از کودکی شنیده باشید «رویایت را دنبال کن» یا «کاری را انتخاب کن که خوشحالت می‌کند.» برای بسیاری از خانواده‌ها، اولویت فقط «بقا» بوده، نه انتخاب و رویاپردازی. اگر به آینده به چشم «امکان‌های مختلف» نگاه می‌کردید، این یعنی در محیطی پر از آزادی و فرصت رشد کرده‌اید.
جمع‌بندی
شناخت امتیاز به معنای احساس گناه نیست؛ بلکه نشانه‌ای از آگاهی و قدردانی است. وقتی بفهمیم چیزی که برای ما «عادی» بود، برای دیگران یک آرزو بوده، یاد می‌گیریم هم شاکر باشیم و هم همدل.
این آگاهی می‌تواند ما را به سمت دنیایی عادلانه‌تر و انسانی‌تر هدایت کند؛ جایی که همه کودکان، صرف‌نظر از جایگاه خانوادگی، فرصت تجربه‌ی همین «عادی‌های ارزشمند» را داشته باشند.
