بیوگرافی امین میری: امین میری بازیگر سینما و تلویزیون متولد ۵ اسفند ۱۳۵۸ در زاهدان است. او فوق دیپلم رشته کامپیوتر می باشد که از ۱۴ سالگی با تئاتر وارد عرصه هنر شد و حرفه ای سال ۱۳۸۵ با فیلم «خاطرات خاموشی» بازی جلوی دوربین را تجربه کرد. در ادامه این بخش فرهنگ و هنر در مجموعه فیلم و سریال مجله خبری چشمک با بیوگرافی امین میری از زبان خودش و عکس های او همراه خواهید بود.
بیوگرافی امین میری
وی درباره اصلاتش می گوید: اصالتم سیستانی است ولی متولد و بزرگ شده زاهدان هستم و به مدت ۲۸ سال (تا ۱۳۸۶) آنجا زندگی کردم سپس برای ادامه فعالیت به تهران آمدم.
فعالیت هنری
از سال ۱۳۷۲ وقتی ۱۴ ساله بودبازی را از تئاتر شروع کرد و سال ۱۳۸۳ اولین بار دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد را از جشنواره تیاتر دفاع مقدس در کرمان کسب کرد . در همین سال چهار جایزه بازیگری دیگر از جمله جشنواره استانی تئاتر «س و ب»، جشنواره تئاتر «سوره» و جشنواره منطقه ای «دانشگاهیان ایران» را بدست آورد. اولین بار در سال ۱۳۸۵ با فیلم «خاطرات خاموشی» جلوی دوربین رفت و یک سال بعد در فیلم «وقت بودن» حضور داشت که هیچوقت اکران عمومی نشد.
با این حال این فیلم در بخش نگاه نوی جشنواره سال ۱۳۸۸ سه جایزه اصلی بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگر نقش اول را گرفت.
سال ۱۳۸۷ با مجموعه «کارآگاه علوی دو» وارد قاب تلویزیون شد سپس در دیگر مجموعه های تاریخی ماننده «مختارنامه» ۱۳۸۹ و «سرزمین کهن» ۱۳۹۲ حضور داشت. امین میری سال ۱۳۹۷ با فیلم «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار در نقش «دایی نورالدین» کنار هوتن شکیبا و الناز شاکردوست دیده شد خودش می گوید: روز اول من به خانم آبیار گفتم که اگر این فیلم ضد استان من باشد، من نیستم. پیش از این هم کار و نقش‌هایی بوده که بی‌دلیل می‌خواستند بلوچ باشد و قاچاقچی بوده و من نپذیرفتم و نرفتم.
شهرت با سقوط
بعد از حضور موفق در آثاری چون «ابلق» و «هناس» در سال ۱۴۰۱ با مینی سریال «سقوط» در نقش «ابوخالد» فرمانده داعشی با یک گریم متفاوت بود. وی در ادامه می گوسد: از زاهدان و با تئاتر کارم را شروع کردم، آنجا یاد گرفتم و همیشه برایم تئاتر آنجا، سینمای آنجا مهم است، همچنان اینجا در مرکز هنرهای نمایشی برای آنجا می جنگم. خیلی دوست دارم زیبایی های سیستان نشان داده شود ولی اینکه من بخواهم در تمام این کارها باشم و این را رسالتی برای خودم بدانم، نه این هدفم نیست.
کارگردانی تئاتر
آقای میری کنار بازیگری، کارگردانی نمایش هایی چون «شهرت مرگبار»، «با من حرف بزن»، «آیینه پشت سکوت»، «احساس آبی مرگ»، «همه دزدها که دزد نیستند»، «شلتر»، «قتل در موقعیت ۳۸ درجه شمالی» را نیز برعهده داشته است.
وی درباهر علاقمندی اش به شهرت می گوید: اینکه بگویم شهرت را دوست ندارم، دروغ گفته ام، به نظر من برای هر کسی که وارد وادی هنر می شود، قطعا شهرت دوست داشتنی است و دوست دارد اتفاق بیفتد. برای من جنس شهرتی که بار اول وارد این حرفه شدم، با جنس شهرتی که الان دنبال آن هستم، متفاوت است
آثار سینمایی
- آیینه های روبرو – ۱۳۸۸
- عصبانی نیستم – ۱۳۹۲
- امروز – ۱۳۹۲
- سوختن – ۱۳۹۳
- کوچه بی نام – ۱۳۹۳
- بادیگارد – ۱۳۹۴
- نگاه خیره – ۱۳۹۷
- خون خدا – ۱۳۹۷
- شبی که ماه کامل شد -۱۳۹۷
- لونه شغال – ۱۳۹۸
- ناتمام – ۱۳۹۸
- سه کام حبس – ۱۳۹۸
- لیپار – ۱۳۹۹
- ابلق ۱۳۹۹
- بیرو – ۱۳۹۹
- نگاه خیره – ۱۳۹۹
- بدون قرار قبلی – ۱۴۰۰
- هناس – ۱۴۰۰
- کت چرمی – ۱۴۰۱
سریال ها
- خاطرات خاموش – ۱۳۸۵
- کارآگاه علوی دو – ۱۳۸۷
- مختارنامه – ۱۳۸۹
- سرزمین مادری– ۱۳۹۲
- روزهای بهتر (تنها در تهران) – ۱۳۹۶
- آچمز – ۱۳۹۸
- نجلا – ۱۳۹۹
- گیل دخت – ۱۴۰۱
حضور در گیل دخت
این بازیگر درباره دشواری‌های ایفای نقش زهرمار خان در سریال «گیلدخت»، ترسناک بودن این کاراکتر و همچنین تاثیرگذاری که بر مخاطب داشته است، صحبت کرد.
بازیگر «گیلدخت» ابتدا درباره ایفای نقش‌های منفی در قاب تلویزیون و تاثیرگذاری که بر مخاطب دارند، به این پرسش که وقتی مخاطب با دیدن نقش منفی به شما دشنام می‌دهد به عنوان یک بازیگر خودتان چه حسی دارید؟ اینگونه پاسخ می‌دهد: من در «سقوط» نقش شخصیت منفور داعشی داشتم و قطعا ابوخالد «سقوط» نقشی نبود که مخاطب دوست داشته باشد.
نسبت به اردلان، قطعاً ابوخالد منفور است پس طبیعی است که مخاطب مرا فحش بدهد و تنفر داشته باشد که اتفاقا برای من به عنوان یک بازیگر باعث خوشنودی است؛ چراکه قطعاً تاثیرگذار بوده که به این ری‌اکشن رسیده است. حتی دوستان و آشنایانی که مرا از نزدیک می‌شناسند هم بعد از «سقوط» این ری اکشن را نسبت به من داشتند و این برایم خیلی جذاب‌تر است چون خودم را ندیده‌اند و فقط کاراکتر را دیده‌اند. در سریال «گیلدخت» هم همان‌طور که می‌بینید نقش منفی و ترسناک را ایفا می‌کنم.
او درباره دشواری‌های بازی در نقش‌های منفی در تلویزیون می گوید: اصولا نقش‌هایی که بازیگر را به چالش می‌اندازد هم سخت‌تر است و هم جذاب‌تر. اگر بازیگر بتواند از چالش نقشش به سلامت عبور کند و از سختی‌ها رد شود قطعا موفق می‌شود. «ابوخالد» نسبت به نقش‌هایی که تاکنون در سینما و تلویزیون داشته‌ام، چالش‌برانگیزترین نقشی بود که ایفا کردم و البته «زهرمار خان» در سریال «گیلدخت»؛ چون آن هم یک نقش ۱۰۰ درصد منفی است. البته ما سریال «گیلدخت» را قبل از «سقوط» کار کرده بودیم. اصولا من در تلویزیون نقش‌های منفی دارم و در سینما بیشتر مثبت بودم.
